ความอร่อยเป็นเรื่องของอัตวิสัย แล้วบางทีก็บวกภววิสัยเข้าไปด้วย
ทุเรียนที่เราว่าหอม มีไม่น้อยที่ได้กลิ่นแล้วพาลเป็นลม ดังนั้นถ้ามีคนถามว่าทุเรียนพันธุ์ไหนอร่อยที่สุด เซียนปลูกทุเรียนปราจีนอย่างเดชศักดิ์ บุญทาสิน สมญานาม “ศักดิ์ปากหมา” ย่อมให้คำตอบที่ไม่ธรรมดา
“คนกินทุเรียนมี 5 กลุ่มหลัก” เซียนทุเรียนเปิดประเด็นก่อนจะจำแนกการบริโภคทุเรียน
“กลุ่มแรกเรียกว่า ‘สายหวาน’ กลุ่มนี้จะชอบพวงมณี หมอนทอง ‘สายมัน’ ชอบก้านยาว พวกตระกูลกบ ‘สายเบญจพรรณ’ กลุ่มนี้จะไม่ชอบทุเรียนตลาด แต่จะเสาะหาทุเรียนพันธุ์โบราณ เช่น ตระกูลกบต่าง ๆ อีรวง เป็นต้น” เดชศักดิ์เบรกไปอธิบายความหมาย “ทุเรียนเบญจพรรณ”
“ทุเรียนส่วนใหญ่เขาเรียกว่า ‘เบญจพรรณ’ หมายถึงกลุ่มพันธุ์ที่แตกสาแหรก เช่น กลุ่มพันธ์กบ ก็มีกบสุวรรณ กบแม่เฒ่า กบชายน้ำ กบมะไฟ กบเล็บเหยี่ยว แต่พวกหมอนทอง ก้านยาว ซึ่งไม่แตกสาแหรก ก็ไม่ใช่กลุ่มทุเรียนเบญจพรรณ”
กลับเข้าเรื่องคอทุเรียนต่อ “สายที่สี่ เรียกว่า ‘สายทั่วไป’ คือกินทุเรียนตลาด อะไรที่ออกมาเยอะ ๆ ในตลาด ราคาไม่สูงมาก สุดท้ายเรียกว่า ‘สายเหนียว’ คือ กินแต่ชะนีอย่างเดียวเลย อย่างอื่นไม่เอา เพราะชะนีเนื้อเหนียวหวาน สีเหลืองจัด”
กว่าสิบปีที่คลุกคลีกับทุเรียน เดชศักดิ์เดินทางไปชิมทุเรียนที่ว่าขึ้นชื่อแทบทุกแห่งแล้ว “ผมเดินทางไปกินทุเรียนต้นตำรับมาหมดแล้ว เบตงก็ไปชิมมูซานคิง* หนามดำ พวงมณี ชะนี ก้านยาว ไปกะปง จังหวัดพังงา ก็ไปชิมสาลิกา ไปเกาะช้าง จังหวัดตราด ก็ไปชิมชะนี”
(*ทุเรียนมูซานคิง เรียกหลายชื่อ เช่น มูซาคิง มูซานคิง เหมาซังคิง เหมาซานหว่อง เหมาซานหวัง เป็นพันธุ์ที่นิยมปลูกในประเทศมาเลเซีย โดยการพัฒนาสายพันธุ์จากสถาบันวิจัยทางการเกษตรประเทศมาเลเซีย)
สรุปว่าพันธุ์ไหนเด็ดสุด?
“คุณชอบกินพันธุ์ไหน พันธุ์นั้นก็คืออร่อย อร่อยมันเป็นเรื่องของคุณ (เป็นอัตวิสัย) ทุเรียนที่ว่าอร่อยนั้นเกิดจากการสร้าง ‘สตอรี่’ ทั้งนั้นแหละคุณ ปั่นเป็นกระแสให้คนสนใจ อย่างมูซานคิงเป็นทุเรียนที่มาแรงเพราะสตอรี่เขาดี มาเลเซียเขานำเสนอเรื่องการพัฒนาสายพันธุ์ (เป็นภววิสัย) สิ่งเหล่านี้ผมเรียกง่าย ๆ ว่า ‘การโฆษณา’ แล้วการทำธุรกิจแบบนี้มันก็กลืนกินทุเรียนพันธุ์พื้นเมืองเดิม ๆ” เพราะวิจารณ์อะไรตรง ๆ แบบนี้ คนในวงการเลยมอบสมญานาม “ศักดิ์ปากหมา”
การลงทุนเชิงพาณิชย์เพื่อปลูกทุเรียนหลายร้อยไร่ในเวียดนามและลาว สร้างความกังวลว่าทุเรียนไทยจะแพ้ทางเหมือนคราวแพ้เรื่องข้าวหอมเวียดนาม
“ทุเรียนเวียดนามจะปลูกทางเวียดนามเหนือ คุณภาพสู้เราไม่ได้แน่ เพราะอากาศเย็น เช่นเดียวกับจีนที่ปลูกกันมากในมณฑลเหอหนาน ที่นั่นอากาศหนาวถึง 8 เดือน แต่ทุเรียนชอบอากาศร้อนชื้น ทุเรียนจะติดดอกในหน้าหนาว ซึ่งช่วงติดดอกใช้เวลาแค่ 10 วันเท่านั้น ที่เหลือต้องร้อนชื้นถึงจะโต ดังนั้นเวียดนามก็จะได้ในแง่จำนวนมาก แต่คุณภาพ (ความอร่อย) ไม่น่าสู้เราได้” เดชศักดิ์ฟันธง ทุกวันนี้เขาเป็นที่ปรึกษาให้กับแปลงทุเรียนราว 200 ไร่ ในปราจีนบุรีและนครนายก
“เวียดนามไม่ได้แข่งกับไทย (คุณภาพ) คนละเวที คู่แข่งเขาคือมาเลเซียมากกว่า” เซียนทุเรียนสรุป
ทุเรียนปราจีนบุรีให้ผลผลิตช่วงเดือนพฤษภาคม-กรกฎาคม ปีหนึ่งได้กินแค่ครั้งเดียว และมีจำนวนไม่มาก เพราะสวนทุเรียนปราจีนส่วนใหญ่เป็นเกษตรปลอดภัย ไม่ใช้ยาฆ่าแมลงและสารเร่งผล แทบทุกแปลงได้รับมาตรฐาน GAP ต้นหนึ่งชาวสวนจะเก็บไว้ไม่เกิน 30 ลูก เพื่อการดูแลที่เหมาะสม แหล่งปลูกอยู่ในอำเภอเมือง กบินทร์บุรี ประจันตคาม ศรีมหาโพธิ และนาดี
ถ้าตั้งใจไปชิมทุเรียนใน 5 อำเภอเป้าหมาย ลองเถลไถลต่อเพื่อไม่เสียเที่ยว
วัดแก้วพิจิตร อยู่กลางเมือง เป็นพระอารามหลวงอายุกว่าร้อยปี จุดเด่นคือพระอุโบสถที่มีความผสมระหว่างสถาปัตยกรรมไทย จีน ยุโรป และเขมร
พิพิธภัณฑ์เจ้าพระยาอภัยภูเบศร อยู่ในอำเภอเมือง มีแพทย์เฉพาะทางให้คำแนะนำการใช้ยาสมุนไพร ตัวอาคารสร้างแบบสถาปัตยกรรมสไตล์บาร็อค ตั้งเด่นอยู่ริมแม่น้ำปราจีนบุรี
แวะชมหิ่งห้อย สถานที่ขึ้นชื่อว่าเป็น “ดินแดนหิ่งห้อยนับแสน” ในสวนป่าของกรมทหารปืนใหญ่ที่ 2 รักษาพระองค์ ค่ายพรหมโยธี ในอำเภอเมืองเช่นกัน ปกติจะเปิดให้เข้าชมตั้งแต่ 1 มิถุนายน เป็นต้นไป ช่วงเวลาที่เข้าชมคือ 18.30-20.30 น.
ถ้าเป็นสายแคมปิ้ง อาจสนใจกางเต็นท์ที่อ่างเก็บน้ำจักรพงษ์ (อ่างเก็บน้ำเขาอีโต้) เขื่อนดินที่สร้างขึ้นเพื่อเก็บน้ำไว้อยู่เชิงเขาอีโต้ในเขตวนอุทยานน้ำตกเขาอีโต้ ในอำเภอเมืองปราจีนบุรี
วัดรัตนเนตรตาราม อยู่ในตำบลสำพันตา อำเภอนาดี จุดเด่นคือการนำเปลือกหอยมาใช้ตกแต่งเป็นส่วนหนึ่งของสถาปัตยกรรม เช่น หอพระแก้ว 3 ฤดู
อุทยานแห่งชาติทับลาน เป็นอุทยานแห่งชาติที่มีเนื้อทีใหญ่เป็นอันดับสองของประเทศไทย (ใหญ่ที่สุดคือแก่งกระจาน) กินพื้นที่ตั้งแต่อำเภอนาดี จังหวัดปราจีนบุรี ไปจนถึงปักธงชัย วังน้ำเขียว และเสิงสาง สามอำเภอในนครราชสีมา ถ้าตั้งใจมาค้าง ก็น่าจะลองแอดเวนเจอร์ที่ “แก่งหินเพิง”
ถ้าไปถึงประจันตคาม ที่เที่ยวส่วนใหญ่ก็เป็นแหล่งธรรมชาติ เช่น น้ำตกตาดหินยาว อยู่ทางด้านทิศใต้ของอุทยานแห่งชาติเขาใหญ่ น้ำตกเหวอีอ่ำ งดงามด้วยม่านน้ำขนาดใหญ่ตกจากผาสูง 25 เมตร มีน้ำตลอดทั้งปี ไม่ต้องรอหน้าน้ำหลาก น้ำตกธารทิพย์ จุดเด่นคือมีผลาญหินกว้างลดหลั่นเป็นชั้นๆ ก่อนที่จะสายน้ำจะทิ้งตัวลงหุบด้านล่าง
ขอให้ “อยู่ดีกินดี” กับราชาผลไม้ที่ออกผลให้ชิมแค่ปีละครั้ง และเพลิดเพลินกับเส้นทางท่องเที่ยวด้วยความสุขใจนะครับ
TAGS #ทุเรียนปราจีน #ทุเรียนพันธุ์ไหนอร่อยที่สุด #อยู่ดีกินดี #วิถีริมแม่น้ำ #แม่น้ำบางปะกง #แม่น้ำปราจีนบุรี #หาอยู่หากิน #กินตามน้ำ
